(Alzheimer hastası bir gaziden anekdot...)

_PiRYoZ_ · Tecrübeli Üye

Sanırım 12 yaşındaydım. Okuma yazmam yoktu... Ordu dedi annem.. "Git" dedi, o ne istese yapardım. Kafama kocaman bir demir kask geçirdiler, kocaman botlar ve yeşil bir elbise giydirdiler... Gittim.

Giderken herkes el sallıyordu bana... Gülüyorlardı, ağlıyorlardı, kafamı karıştırıyorlardı. Farkındaydım: Savaşa gidiyordum. Vatanıma bir kez dokunmak amacıyla siperleri görmeye gidiyordum. Görevim vatan uğrunda elimden geleni yapmaktı... Ki hala öyle. Bi adam hatırlıyorum. Herkes ondan bahsediyordu. Çok yakışıklıymış: Sarı kısa saçları, mavi parlak gözleri varmış... hep böyle duyuyordum. Ha unutmadan, bir de dediğini yapmamak mümkün değilmiş... Gözlerine bakınca beyninde tek onun söylediği dalgalanırmış. Adı Kemal miydi? Mustafa Kemal miydi? Ne biliyim öyle birşey...

Onu gördüm bir gün. Tabancasını temizliyor arada bir de saatini bakıyordu - göğsünden çıkardığı...-. Bir şeyler mırıldanıyordu: Sanki zeybek havasıydı. Sonra bir türküye geçti. Adını hatırlayamıyorum... Beni görünce VATAN! dedi... Nedir biliyor musun?

"Vatan burasıdır" dedim...
"Peki orası ne dedi?" denizin ardını göstererek...
"Orasıda vatan" dedim...
"Evlat..." dedi sigarasını çekti ve: "Vatan kandır dedi"...
"..." Durdum. Şaşırmıştım. Belimdeki kamayla parmağıma bir delik açtım. Kan aktı... "Bu mudur?" dedim...
"Hayır" dedi. Aldı kamayı kendi parmağındada bir delik açtı kanı toprağa damlattı. Sonra üzerine benimkini...

"Bizim vatanımız burası..." dedi...

"Sustum."

(Günlüğünden)
Sabahın ilk ışıkları şu an... İlk mermi atıldı şimdi, ürkerek uyandım. Bu rüyayı gördüm biraz önce... Kazanacağız bu savaşı. Benimde kanımın akması lazım bu vatan BENİM olacak. Komutanın sesi geliyor. Sanırım bir tartışma çıktı. Düşman bu sefer dibimizde. ÇANAKKALE GEÇİLMEZ.

Komutanın tek bir cümlesini anladım...

"..taaruz değil ölmek emrimdir.."
...

Hastanın bunlardan başka hatırladığı tek şey Necmettin Halil Onan'ın Çanakkale Boğazına bakan yamacındaki şiiri: DUR YOLCU!

Uğur Erginer

Dur yolcu! Bilmeden gelip bastığın,
Bu toprak, bir devrin battığı yerdir.
Eğil de kulak ver, bu sessiz yığın,
Bir vatan kalbinin attığı yerdir.

Bu ıssız, gölgesiz yolun sonunda,
Gördüğüm bu tümsek, Anadolu’nda,
İstiklal uğrunda, namus yolunda,
Can veren Mehmed’in yattığı yerdir.

Bu tümsek, koparken büyük zelzele,
Son vatan parçası geçerken ele,
Mehmed’in düşmanı boğuldu sele,
Mübarek kanını kattığı yerdir.

Düşün ki, hasrolan kan, kemik, etin
Yaptığı bu tümsek, amansız, çetin,
Bir harbin sonunda, bütün milletin,
Hürriyet zevkini tattığı yerdir.

Necmettin Halil Onan

Pembe-Patikli · Tecrübeli Üye

süpersinn en degerli konu seciyrum kanimca

_PiRYoZ_ · Tecrübeli Üye

nesli · Platinyum Üye

çok hüzünlü bir anı!
Gelibolu'yu iki kez gezme imkanı bulup o havayı yerinde hisseden, Çanakkale Savaşı ile ilgili kitaplarda birçok böyle hüzünlü anılardan okumuş biri olarak sevgili _PiRYoZ_'un eklediği bu yazıdan etkilenmemek elde değil. O savaşı görenlerin, yaşayanların her birinin ayrı bir hikayesi var ama bu hikayelerin duygusu ve anlamı aynı. "Vatan uğruna ölüme gitmek"...

eliferdem · Elmas Üye

emeğine sağlık çok anlamlı bir konu olmuş..