HAZIR MISIN...?

[Askin-Elif-Hali]

Hazır mısın?...
Sana dilsiz, dudaksız sözler söyleyeceğim
Bütün kulaklardan gizli, sırlardan bahsedeceğim
Bu sözleri sana, herkesin içinde söyleyeceğim
Ama senden başka kimse duymayacak
Kimse anlamayacak- Mevlana

I
-Hazır mısın? diye sordu rehber,
Yola çıkmaya hazır mısın?
Çocuk, hemen cevap vermedi. Onu nelerin beklediğini, yolu ve yolculuğu düşündü,
-İstediğim şeyi hak etmek için değişmeye hazır mıyım? diye sordu kendisine.

II
Yolu ancak o yola hazır olabilenler seçebilir; Kalplerinde şüphe olmayanlar…
Bir şüphe varsa eğer bu karşılaştıklarında değil, kendi içlerinde olabilir ancak, dedi rehber.
Şimdi,
Şüphelerden arınmaya hazır mısın?
Şu anki halini düşündü çocuk…hedefine giderken vazgeçmesi gerekenleri düşündü…Gerçeğiyle ters düştüklerini düşündü…
Sonra kalbine baktı…

III
Zihinler, zihinleri ikna edebilmek için sözleri ispat olarak sunabilirdi. Kalpte olanınsa ne söze ne konuşmaya ihtiyacı vardı. O kalpte bir An tohumlanıverdi. Ne savunulmaya ne de haykırılmaya ihtiyacı vardı. Oradaydı işte…kendisini bilmek isteyen için oradaydı…
Onunlaydı…

IV
Rehber çocuğun yüzündeki kabullenişe baktı ve ona hak ettiği bir sırrı verdi,
-Acele etme…Yola çıkmadan önce neyi aradığını iyi bil, onu tanı, onun ne istediğini anla, dedi.
Çünkü seni değiştirecek olan o…ve onun sana gelmesi, senin ona gitmenle mümkün…Bunun için de onun istekleriyle senin isteklerin uyumlu olmalı.

V
Neye rağmen, ne için değişeceksin? Ve ne kadar kararlı olabileceksin?
Gerçekten kendini değiştirmek isteyebilecek misin?


VI
Bunun için hazırlan…Hedefini samimi isteyebilmek için hazırlan…
Değişime,
Vazgeçmen gerekenlere,
Öğreneceklerine hazırlan…
Yolun ortasında vazgeçenlerden olmamak için şimdiden hazırlan…

…

Bir kaktüs adayına sormuş olsalardı ne istersin diye
Ve cevap verebilmiş olsaydı kaktüs,
-Kaktüs olmayı bilmek isterim, diye
Kaktüs olabilmenin gerçeği için dayanması gerekenler önüne konurdu.
Daha kaktüs olmamış kaktüs adayına yola çıkmadan önce sorarlardı,
-Gerçekten değişmeye hazır mısın? diye.
Sonra başına gelebilecekleri anlatırlardı,
-Bak, çöl sıcak olur, emin misin orada yaşamak istediğine?
-Sonra orada çok nadir su olur susuzluğa dayanabilecek misin?
-Etrafında kimsecikler olmayabilir, bu seni üzmesin?
Karşımızda tüm bu uyarılara rağmen kaktüs olmayı kabul etmiş bir kaktüs var.
Her şeye rağmen kaktüs olmayı istiyor musun? sorusuna
-Her şeye rağmen istiyorum, demiş bir kaktüs...
Bize zor gelen bir ortamda, gerçeğini yaşayabilen bir kaktüs...
Susuzluktan şikayet etmek yerine, suyun kıymetini bilmiş bir kaktüs…
Yaptığı seçimi yaşayabilmek için çözüm üretebilmiş,
Issızlıktan şikayet etmek yerine, kendisini çöle arkadaş edebilmiş,
Gerçeği için değişmeye, öğrenmeye razı olmuş,
Kaktüs olmak için değişimi kabul etmiş bir kaktüs adayı…

Buna benzer birçok örnek verebiliriz;
Denizlerin yüzlerce metre altında yaşayabilen canlılar mesela... O karanlığa rağmen, o basınca rağmen onlar hedeflerine uyum sağlamışlar… basıncın ya da denizin değişmesi gerektiğini söylememişler... Gerçeklerine direnç gösterip hayatı suçlamamışlar... Onlar hedefleri için gereken değişimi kabul etmişler...
Sonra, kutuplarlarda yaşayan hayvanlar... Onlar çok soğuğa rağmen orada yaşıyorlar... Onlar o soğuğu kabul etmiş hayvanlar... Soğuk havayı değil, kendilerini değiştirmiş hayvanlar…
Sonra bir yılan…
Kolu bacağı olmamasına rağmen yılanın hareket etme isteği var... Bu yüzden yılan sürünüyor, bir çözüm üretiyor... Bize kalsa bir yılan asla hareket edemez çünkü bacakları yok... Oysa yılan imkansızlığından dolayı hedefinden vazgeçmiyor, hedefine göre kendisini değiştiriyor, imkan üretiyor;
Sonuçlarla değil, hedefine giderken, kendi yapıp edebilecekleriyle ilgileniyor...
Hırsla değil, azimle istiyor...
Etrafımızdaki her şey şikayet etmeden hedefine ulaşmanın gayretini gösteriyor... Hepsi seçimini yaşamak için bir şeylerden mahrum kalıyor... Tam da bu yüzden, o mahrumiyetten dolayı, onlar çözüm üretebiliyor...
Onlar, gerçeklerinin onlardan istediği gibi isteyebilmeyi çoktan kabul etmiş varlıklar…Tertemiz varlıklar…
Hedeflerinin onları bulması için, hedeflerini hak etmek için, çoktan hazır varlıklar…
Onların seçim hakkı yok belki ama bizim var... Ne için değişmek istediğimizi seçebilme hakkımız var...
Nelerden vazgeçip, neleri öğrenmek istediğimizin seçimi bize ait... Kime dönüşmek istediğimizi seçme hakkına sahibiz... Zorluklarına rağmen hedefimizi seçme seçeneğine sahibiz... Değişimin yönüne karar verebilme yetkisine sahibiz... Yetkimiz var ama biz çoğu zaman bugüne bakıyoruz ve şikayet ediyoruz... Bugün sahip olamadıklarımız için üzülüyoruz... Oysa şimdi yaşadıklarımız geçmişteki seçimlerin sonucu... Şimdiki tepkilerimizi değiştirmeye karar verdiğimizde ancak gelecekteki sonuçlarımız değişmeye başlıyor...
Bizim tepkilerimizde bir şeyler değişmeden hayat değişmiyor...
Baktığınız zaman her yolculuk bir seçimdir ve her yol, yolcusunu değiştirir... Daha yola çıkmadan o yolu seçmeye yakındır insan…çünkü her an bir sonraki ana temas eder, etmiştir… ve her an bir sonraki anı etkiler…Herkes yaptığı seçimlerin sonucunu yaşar... Hak ettiklerimizi belirleyen şey seçimlerimizdir... Aslında her an, verdiğimiz her tepki, bir seçimdir... Dolayısıyla herkes her an hak ettiğini yaşıyordur…herkes her anda hak ettikleriyle beraberdir... Ve hak etmek istediğini seçebilen tek varlık İnsandır... Yönünü belirleme yetkisine sahip olabilen bir varlık…iyiyi ya da kötüyü seçme hakkına sahip olan bir varlık…beyazı ya da siyahı seçebilen…Hedefinin ya da arzularının peşinde olmayı seçebilen…Seçimlerine göre değişen, şekillenen…Ne istediğini belirleyebilen bir varlık…
Bunlara rağmen hayatındaki sonuçlara bakıp, hayattan şikayetçi olabilen de bir varlık...seçimlerinin değil başkalarının değişmesinin gerekli olduğunu düşünebilen bir varlık…kendisine yaptığı haksızlıkların sonuçlarını yaşamasına rağmen, sorumluluğu hayata atabilen bir varlık…Çok şeyi hak ettiğine inanabilen ve hakkını alamadığı için üzülebilen de bir varlık...Tüketmeye hevesli ama iş üretmeye gelince mızmızlanabilen bir varlık…İstediği an istediğinin olabileceğini zannedebilen de bir varlık…
O yüzden her yolculuk her insana nasip olmaz... O yolculuğa yakın dönüşümü olan insanlar, yani hedefleri için değişmeye hazır olanlar, o yolu hak etmeye yakındır... Yani her istek, her insana nasip olmaz...
Bir şeyleri istemek kolaydır, herkes her şeyi isteyebilir. İsteğini hak etmek için kendini değiştirebilmeyi istemek zordur... Bir hedef belirleyebilmek, o hedef için bedel ödemeyi istemek zordur... Marifet, seni yükseltebilecek şeyleri isteme becerisine sahip olabilmek…ve onun için kendini değiştirebilmeyi göze alabilmektir. Marifet yola atlamak değil, yolu tanıyıp değişimi kabul edebilmektir...