doğaüstü olaylar

[zafersoy]

zaman zaman içinden çıkamadığımız ve nedenini bilmediğimiz olaylarla karşılaşıyoruz.ben yakın bir zamanda başımdan geçen döyle bir olayı yazıyorum..sizlerde mümkünse paylaşın..belki ortak bir yerde buluşur anılar..

..........bolu komando tugayında görev yaptığım yıllardan 2005'di heralde şırnaktan yeni dönmüştük.silah ve malzemelerimizi teslim edip evlerimize gittik.bu aylardı tam hatırlamıyorum ama soğuk ve kar vardı marketten eve yiyecek birşeyler aldım..tabi deftere yazdırarak..ayın başıydı heralde cepte kuruş yok süt aldığımı iyi hatırlıyorum hiçte canım çekmemişti ama neden aldığımıda bilmiyorum.eve girdim sobayı yaktım karnımı doyurduktan sonra geçtim tv başına.dışarda öyle bir soğuk ve fırtına vardıki rüzgar ve tipi camları balkon kapılarını dövüyordu.tv izlerken kara kara yarınki ekmek ve sigara parasını düşünüyordum. birde harçlık yok tabi genelde kimseden borç almam ama çok sıkılmış ve devremden telefonda istemiştim yok cevabını aldım tabiki sobanın sıcaklığıyla göz kapaklarım ağırlaşmış uyumak üzereydim.evim 4 katlı apartmanın en son katındaydı.giriş kapısı tahta ve biraz eskiydi.birkez anahtarı içerde unutmuş,döner tekme ile kapıyı açmıştım ondan dolayı menteşeler sallanıyor kapı en küçük rüzgarda tam yerine oturmadığından sallanıp ses yapıyordu.uyku moduna geçtiğim sıradada kapının sesi bir ninni gibi geliyordu periyodik olarak gelen düzenli ve aynı ses olduğu için hem alışmıştım hemde artık ninni gibi geliyordu .birden kapının ahenginde değişik tonlar hissettim sanki daha karmaşık sesler çıkarıyor ve sert bir şekilde örtülüyormuş gibi oluyordu.gürültü artık katlanılmaz bir hal almıştı.dışardaki kar fırtınasına bağladım olayı apartmanın kapısı açık kaldığı zaman ve sert bir rüzgar estiğinde bazen öyle oluyordu.artık dayanılmaz gürültüler çıkmaya başlayıncada kalktım.elime gazete kağıt felan alıp kapıyı sıkıştırmaya gittim.kapıya yöneldikten sonra ses birden bire kesildi.geri döndüm uyku sersemi yapmaktan vazgeçtim.kapı tekrar gümbürdemeye başladı.ama sanki biri kapıyı yumrukluyor ve kırmaya çalışıyor gibiydi.kapının kilidini açtım kimsin yaww diye bağırarak kapıyı açtım..kimse yok .tekrar kapadıktan sonra kağıtlarla açık kalan oturmayan yerleri sıkıştırdım.tekrar odaya yöneldim bir kaç adım attım kapı tekrar gümbürdemeye başladı.bu sefer biraz korktum.kıyafetlerimin olduğu odadan palaskamda duran komando bıçağımı aldım..silahta var ama her yer beton sekme olasılığına karşı onu tercih etmedim.içimden geçen hırsızın biri kapıyı zorluyor olduğuydu.tekrar kapıyı açtım elimde bıcak (30 santimin üstünde..bir tarafı keskin diğer tarafı testere..kelle keserken kullanırdık. )..baktım yine kimse yok.merdiven otomatiğini yaktım önce yukarya sona aşşağıya doğru baktım kimse yok...sinirle kapıyı kapadım tekrar kapıyı sağlamlaştırırken bir kedi sesi duydum.kapıyı açıp baktım tam karşımda kir pas içinde soğuktan titreyen bir kedi..ulan senmiydin o gürültüyü çıkarak dedim.miyaaww diye birşeyler söyledi titrediğini görünce dayanamadım gel içeri dedim.başımla yaptığım içeri gel hareketini anlar gibi içeri girdi.ve doğru oturma odasına yöneldi artık ısı gelen taraf olduğundanmı yoksa hayvan sezgisindenmi nedir bilmemm sobanın olduğu odaya girip sobanın yanında önce bi gerneşti sona kıvrılıp uzandı.ben kanepede kedi sobanın başında başladık muhabbete ben bişeler anlattıkça mırıldanması sanki biraz daha artıyor benimle muhabbet ediyor gibiydi.ulan kedi sende 10 lira varsa verde maaş alınca vereyim diye espri bile yaptım inanamadım kedi önce bi doğruldu sona ıslanınca silkelenirler ya o hareketi yaptı sona döndü arkasını uyumaya başladı..sana helal olsun sen bile sırtımı döndün bana dedim gülerek kendikendime.sona sen acıkmışsındır dur bakayım sana göre birşey varmı diyerek mutfağa gittim.buzdolabına göz gezdirdim bırakın kediyi bana göre bile birşey yok...birden gözüme süt ilişti kedi bunu beraber içeriz diye düşündüm.ısıtıp kendime bir bardağa onada tabağın içine koydum.içeri girdiğimde kedi fazla ısınmışki benim yerimde ..kalk lan yerimden dedim dinlemedi..sütü sobanın kenarına koydum hemen indi gitti sütünü içmeye başladı ben daha bardaktaki sütü bitirmeden o çoktan tabaktakini içmişti.olum daha istermisin diye sordum..mırrr dedi..yaw şaka maka kediyle konuşuyordum. ..tabağı iyicene yaladıktan sona kapıya yöneldi.kapıyı tırmalamaya başladı.kalktım kapıyı açtım.hızlı adımlarla bu sefer giriş kapısına gitti ve orayı tırmaladı onu açarken çıkacanmı?tabi karnını doyurdun birazda ısındın beni terkediyorsun dedim.kedinin gözlerimin içine bakması var onu hiç unutamam ..kapıyı açtım çıktı merdivenlerden aşşağı indi geriye dönüp bana birde miyaw dedi sona kayboldu..gülerek içeri girdim yatağımı açıp uyudum..sabah oluncada kahvaltı yapmadan dışarı çıktım..çünkü kahvaltılık birşey yok normalde hafta içi ama şırnaktan yeni döndüğümüz için izinliyiz.çarşıda meteliksiz dolanırken ziraat bankasının önünden geçiyordum.kalabalık bir kuyruk acaba nedir diye düşündüm.kesin öğrenci harçları felan diye geçirdim içimden..izzetbaysal ünversitesi orda belki bilirsiniz..bankanın giriş kapısında benim dün akşamki misafirim kedi öyle kalabalıktan hayal meyal gördüm gibi..orya doğru gittim içeri girdim danışmadaki güvenliğe hayırdır bu kalabalık diye sordum.tasarruf teşvik paraları yatmış çalışanların onlar veriliyormuş.benim olmadığını mutemet başçavuş söylemişti tugaya yazı gelmiş tasarruf teşvik alacakların isim listesi açıklanmış,ve hepsininkini toplu bir şekilde mutemet bankadan almış,şırnağa getirmişti.görevli sizinde varmı diye sordu.yok dedim zaten öyle bir numaramda yok.isterseniz tc numarasıyla sorgulayabilirsiniz dedi.oo kuyruğa bak bana sıra gelip sorgulayana kadar akşam olur diye düşündüm.zaten hiç ümidim yok ya..görevli beyfendi kimliğinizi verin ben baktırayım diyince hemen cüzdanı çıkardım.sivil değilde askeri kimliği verdim..çoğu yerde ayrıcalık olur ya..sıra felan beklemeden işleri hallederiz .içeri girdi çalışanların bölümüne bilgisayardan baktı 437 ytl alacağınız var dedi..gözlerim parladı birden ..kommutan ben işlemi yaptırıyorum muhasebeden alabilirsiniz dedi..ama 437 yi taksitle veriyorlarmış 50-60 civarında ödeme yaptılar..parayı önce cüzdanıma sona çıkarıp cebime koydum.düşer falan diye bankadan çıktım kaldırımdan karşıya geçerken yine o kedi.durdum düşündüm ulan bu kedi hep filmlerde bahsedilen iylik meleği olmasın dedim karşıya geçmek için arabaları kollarken kedi yok olmuştu.o kediyi bir daha asla görmedim.ama o olaydan sona ne kadar kedi görsem hepsine iyi davranırım.

okuyanlara saygılarımla

[=FLOWERS=]

Sezar"ın hakkı sezar"a...... Süper bir anlatım...Çok etkilendim...yani tel açsan çek yazardım sana.. ...nakit taşımamda...

Kul sıkışmayınca hızır yetişmezmiş....TSKLER ve TBRKLR ZAFER....HARİKA

[stratejik]

wahh kardeşim yaw ne cileler cekmişsin,biz sıcak yataklarda yatarken sen vatanı korumakla meşkul,ama taktir edersinki askerlik meşekkatli bir iştir,yanlız dev apoletli paşalarının yapamadığını,bir kedi yapıvermiş buda çok manidar,yani filim dediğin gercek oluvermiş,etkileyici bir anektotdu,emeğine sağlık. ne yapalım bizim anlatacak anımız olmadığı için kopya cekiyoruz idare et.saygılar

[eliferdem]

çok güzel bir hikayeydi zafer emeğine sağlık bazen öyle olaylar oluyorki açıklamamıyoruz kendimiz bile kurtarılıyoruz ama sıkıntılarımızdan hızır as dedikleri bu olsa gerek bide benden (:


sene 2002 ayı hatırlamıyorum ama bir ramazan günü okuldayız son sınıf (lise 4 okulumuz 4 yıllıktı)okulumuz merkeze uzak bir yer ankarayı bilenleriniz varsa elmadağda
öğleden sonra stajımız var ama samimi arkadaşımla karar verdik stja gitmeyeceğiz kızılaya gideceğiz bayrama yakın alışveriş felan yapacağız ve gelirken ismi reklam olmasın özel bir yerden menü(hamburger kola patates kızartma)kuponumuz var onları alıp döneceğiz neyse gezdik dolaştık bende ogün arkadaşımda kalacağım dönüyoruz eve gitmek üzere bir kar bastırdı ama nasıl otobüse zor girdik tabi posetlerimiz yiyeceklerimiz su içinde kaldı (:

yolda ezan okundu ıslak kuru demedik niyetliyiz yedik onları bi vasıta daha yapacağız arkadaşım elmadağın bir köyünde oturuyor bizde sırf yetişelim diye yarım saat önceye bindik koştur koştur neyse geldik indik Elmadağ otobüsünden arkadaşımın aracını bekliyoz bekliyoz
bekliyoz bekliyoz gelmiyoo neyse olmayacak böle havada iyice kapandı kar diz boyu oldu aradık artık servis şöforünü demez mi bize yollar kapanır diye erken çıktım ben köydeyim
ne yapacaz ne edecez bekliyoz durakta bir poliste bizle bekliyordu elinde tlsizi ne oldu kızlar dedi bizde dedik böle böle
karakola gidin onlar size yardım ederler dedi bizde iki kız ne yapalım ne edelim yapacak bişey yok gittik hemen 2 adım yol zaten siz dedik ben görevliyim yolu trafiğe kapayacam yollar kapalı aşağı çok kaygan dedi (dik bir yokuşu varda )
neyse gittik krakola dedik böyle oldu neyse bizi bir odaya oturttular tabi bir ikram bir hürmet dedik bizde ne oluyor biz polisleri böyle bilmezdik hatta antipatimiz vardı olur mu öyle şey kızlar açmısınız su istermisiniz felan araba yolda kaldı gelsin sizi hemen göndereceğiz bekliyoruz yine araba gelecek ama polislerle kafayı bulduk dalga felan geçiyoz nezarethane yokmuydu oraya konuk olsaydık felan diye evden arıyorlar nerde kaldınız bir merak bir merak arabamız geldi sonunda bizi bindirdi polis arkadaşlar numarasını felan verdiler karakolun eve varınca arayın diye
eve vardık sağ sağlim tabi ertesi gün okullar tatil 2 gün sona bi gittik okula duymayan kalmamış neyse teşekkür için karakola gittik dedik bizi yönlendiren polis abi yokmu bi teşekkür etsek adını söyledik kızlar emin misiniz öyle bir memurumuz yok dediler baktık arkadaşımla nasıl olur yanlış hatırlıyor olamayız birimiz hatırlasak diğerimizde mi yanlış ama fazla kurcalamadık o polis ağabeyyide hiç görmedik bir daha

ama bir şeye yaradı artık polisleri seviyorum
bir hikayede sonraya (:

[ayandira]

ne güzel hikayeleriniz var sizin, inanın etkilenmedim diyemem

[ZaKDaRiZa]

İÇTEN DUA’M VE KARŞILIGI


Ben Saudu arabistanda bulundugum için bir çok kez hac yaptım kesin saymamakla birlikte bir çok kez hacca gittim. 1986 yilınnda Bayramın son günü şeytan taşlamaya gidecegim. Yalnızım ve çok yorgunum. Araba ile gideyim dedim ve Beytullahin önünden bir münübüsün üzerine bindim. Münübüsün çatısında 14 kisiyiz.Yola koyulduk ama münübüs arka bir yolla gitti,trafik müthiş sıkışık yolda 6 sıra bazı yerlede 8 sıra halinde gidiyor Araçlar. Sicaklik 50, 55 derece civarinda adım adım ilerliyoruz. Gidecegim yeri 45 dakkada yaya giderdim bu münübüsün üstünde 4 saat kaldım. insem yaya gidemem çünkü çok ters bir yola trafigi vermişler. Neyse şeytanlara bir km.kala polis bizi araclardan indirdi ve yaya devam edin dedi. Fakat buradan yaya ancak şeytanların bulundugu yerin aşagı kısmına gidebiliriz,diger yolla gitmek mümkün deyil çünkü öksöz gazi ve sicaktan ölme tehlikesi var.

Oradan asagi seytanların bulundugu köprünün yanına indim ama bitmisim şeytani taşlamak için 2 km.Yukari yürümem lazım,fakat son gün herkes aşagıya dogru geliyor öyleki yukari gitmek icin o milleti yarmak cok zor,muthis de yorulmusum. Sanki insan seli geliyor. O zor durumda Yuce Allaha öyle içtenlikle yalvardimki bunu sadece ben ve Rabbim bilir. Bir saat daha bu görevi yapamasam zamanım bitiyor. Güneş Batacak ve cezaya kalacagım. Tam o sırada yorgun argın dururken bir ambulans sireni duydum birde baktım ambulans yanımdan yukarı istikamete dogru gidiyor,millette o sirene zorda olsa yolu aciyor. Can havliyle ambulansin beşine takıldım zaten hizli gidemiyor,onun yarattıgı boşluktan yararlanıyorum ama güclükle yürüyorum. BU halimi gören doktor beni ambulansa aldı su verdi birde hap verdi ve son gidecegim yere kadar beni bıraktı. Duamin karşılıgını Yüce Rabbim hemen vermişti. Şimdi sıra şeytanları taşlamaya gelmişti.

Birinci şetani taşladim cok rahat, ikinci seytanıda tasladim,sıra büyük şeytana geldi ,vardık taş atıyoruz,ama müthiş bir kalabalık,Tarıf edilir gibi deyil. Zaten son gün.

Tam taşlari bitirdim çıkacaktım ki dalga gibi bir kalabalik bir gürültünün içinde kaldım. Muthis aglamalar yalvarmalar,bagirmalar.Ben birazda zayifim.Tahta gibi sıkıştırdılar. Nefesim durmak üzere,ayaklarımızin altında insanlara basıyoruz,ama yapacak bir şey yok bu kitle açılmıyor,herkes son dakikalarını yaşadıgının farkında çıkmak için ne gerekiyorsa yapıyor,baskası hiç umurunda bile deyil.

Ben artık ölüyorum diye karar verdim. Çünkü sıcaktan ve sıkısıklıktan nefesim durmak üzere,zorlama imkanim hic yok. Üstten {milletin}denedim çıkamadım. Son çare en tehlikelisini yaptım ve kendimiyere indirdim. Bir an haraketsis kalmam ölümüme mal olurdu ama zaten olecektim oradan çıkamazdım ümidim bitmişti çünkü.

Buyuk bir gayretle milletin bacaklarınınarasından ellerim ve dizlerim üzerine ilerliyordum. Öyle bir güc kullanıyordumki bu anlatılmaz. Ölüleri görüyordum,dahada çabuk haraket ediyordim. Böyle 10 dakkalil bir mucadeleden sonra küçük bir boşluk buldum ve ayaga kalktım.ellerim ve dizleim hep yara pare içindeydi. Kendimi yol kenarinda duran bir tir’in altına attım. Nefes alamıyordum haraket edecek halimde yoktu. Şimdi burada ölebilirim ne yapmaliyim diye düşünürken bir pakistanli beni görmüş ve bir şise su ile başimi ellerimi ve vucudumu islatmaya başlamisti. İçimden ona öyle dua ediyordumki bunu bir ben bilirim. On dakka sonra biraz kendime gelmiştim. Pakistanli bana su getirdi içtim içtim bir büyük şise bir anda bitti. Bana nasil oldugumu sordu iyiyim dedim ve beni tam kendime gelene kadar bekledi ve ugurladi. Ona her zaman duacıyım. Ben oradan bir arabyla mekkeye oradanda Ciddeye geldim. O akşam haberlerde Tv ler ,o gün şeytanda izdihamdan 30 kişinin öldügünü söylüyordu . Böyle bir olayı ancak yaşayan bilir. O anı aynı tazeligiyle unutamıyorum.

[zafersoy]

sayın flowers okuduğunuz ve beğendiğiniz için ben size teşekkür ederim.

sayın stratejik durumdan kendinizede bir pay çıkarmışsınız ya helal olsun.dedinizki orduyu şeffeflaştıralım bak şeffaflaşınca ortaya ergenekon çıktı..cehalet erdemdir.(matrix bölüm 2) .hiç bilmeseydik daha iyiydi dimi...

sayın eliferdem sizin hikayenizde bayağı ilginç sizede okuduğunuz,yorumladığınız ve paylaşımda bulunduğunuz için teşekkürler

sayın ayandira mutlaka her insanın bir anısı vardır sebebini açıklayamadığı ama sizede katılımdan dolayı teşekkürler

halil abi sizede mukaddes topraklarda yaşadığınız anınızı paylaştığınız için teşekkür ederim..allah korumuş,pakistanlıyıda yollamış..heyecan ve hararetle okudum o an kendimi o kalabalığın arasında düşündüm içim bunaldı.
allah bilir siz o anda ne mübadele atlattınız.

[=FLOWERS=]

Zafer ilham verdi hepimize sağolsun..Hepimizin hayatında unutamadığı olaylar muhakkak ki olmuştur..Müsadenizle bende yaşadığım bi güzelliği sizlerle paylaşmak isterim..
……kreşinde görev yapıyordum.4 yaş grubu benimdi...Zaman zaman özel eğitim alan çocukları kaynaşma amacıyla rehabilitasyon merkezleri bize yollar..sınıfımda 3 tane vardı özel çocuğum. 2 si otistikti..soğuk bir günde geldi SELİM kapkara gözleri ve utangaç tavrıyla.11 yaşında,hiperaktif,hiç konuşamayan,annesini kendisini dünyaya getirirken kaybetmiş zeka yaşı 3 olan bir çocuktu…bilirsiniz hiperaktif çocukarın iki dakika bile olsa dikkatini bir yere çekmek çok zordur..çok yoruyordu beni.13 çocuğum bir yana,o biryana olmuştu..acaip bir biçimde sevgi hissediyordum Selim’e..okadar üstüne düşüyordum bir şeyler vermek için ona artık ögretmeni olmaktan çıkmış,neredeyse annesi olmuştum…evde bile aklımda o vardı..ne yapar.?.Halası doğru dürüst ilgilenirmi?diye..Çocuğum’da sevildiğini hissediyordu.akşamları babası almaya geldiğinde gitmek istemiyor.bacaklarıma yapışıyordu..zorla ağlaya ağlaya götürürdü babası..Bu arada babasının ‘Hocam sizi bizim eve transfer etsek.selim hiç ayrılmasa sizden,oda bende rahat etsek’ gibi soguk espirilerinide duymazdan gelirdim..

Neyse uzatmayım fazla çok baglandık birbirimize..Yılsonu olumu biz velilerimize,çocuklarımızla birlikte gösteri hazırlarız..Babası istemedi Selim’in gösteride rol almasını...’’o fizik olarak çok büyük diğer çocuklardan,ben istemiyorum ‘’ dedi.uzun ikna konuşmalarımdan sonra razı olmak zorunda kaldı..sanırım toplum önünde utanıyordu..Gösteri belediye konferans salonunda ve kalabalık olacaktı..Selim’i diğer çocuklardan hiç ayırmadım..çocuğumu Arı yaptım..çiçeklerin etrafında koşup bal alıp,kokluyordu..bir masalı canlandırmıştık..okadar güzeldi ve başarılıydı ki Ayakta alkışladılar selimi..onu o oyunda zapt etmek(dikkatini vermek) çok büyük başarıydı..hem selim ,hem benim için..gösteri bitti.Babası kulise geldi eve götürmek için Selim’i..Boynuma sarıldı ve zorlayarak kendini,kekeliyerek ‘’HAYIR BABA..GİTMEM ‘’Dedi..Herkes,hepimiz şoktaydık..konuşmuştu selim,yarım yamalak bile olsa..Babasını ve bizi görmeliydiniz..gözyaşları sular seller gibiydi..Ömrüm boyunca bunu unutamam..Şimdi tam net olmasa bile konuşuyor ve anlaşılıyor dikkatli bir kulak tarafından dedikleri..

SAYGILARIMLA..

[zafersoy]

sayın flowers yorumdan sonra açıkçası paylaşım yaparsınız diye beklemiyordum..cesaretinizi toplayıp yaptığınız paylaşımdan dolayı sizi tebrik ederim.neşe ile okumaya başladığım paylaşımınızı sonlara doğru hüzünle karışık duygu seline kapıldığımı itiraf etmek istiyorum..iyiki o an orda değildim.oturur ağlardım..siz o insana verdiğiniz sevgiye karşılık bir kaç kelime duyabilmişsiniz ne mutlu size..yürekten kutluyorum