Nefsimizi Nasıl Temizleriz?

[_PiRYoZ_]

Sual: Nefsimizi nasıl temizleriz?
CEVAP
İmam-ı Rabbani hazretleri buyuruyor ki:
Nefs-i
emmare, dine inanmaz. Bunun için nefsi tezkiye etmek, kötülüklerden
temizlemek ve faziletlerle doldurmak gerekir. Şems suresinde, (Nefsini tezkiye eden kurtuldu. Nefsini, günahta, cehalette, dalalette bırakan zarar etti) buyuruldu. Bekara suresinin (Kalblerinde hastalık vardır)
âyet-i kerimesi ile bildirilen hastalık, tedavi edilmedikçe, hakiki
iman ele geçmez. Kalbi hasta olanın imanı, imanın suretidir. Nefsini
temizleyen hakiki imana kavuşur. Yunus suresinin, (Allahü teâlânın evliyası için azap korkusu, nimetlere kavuşmamak üzüntüsü yoktur) mealindeki âyet-i kerimesindeki müjde, hakiki imana kavuşanlar içindir.

Herkesin
nefsi, baş olmak sevdasındadır. Başkasının emri altına girmeyi asla
istemez. Nefsin bu arzusu ilah olmak, herkesin kendine tapınmasını
istemek demektir. Allah�a ortak olmak ister. Daha da ileri giderek
bizzat ilah olmak ister. Hadis-i kudside, Allahü teâlâ, (Nefsine düşmanlık et, çünkü nefsin, benim düşmanımdır) buyuruyor.
Demek ki nefsin isteklerine boyun eğmek, Allahü teâlânın bu düşmanına
yardım etmek olur. Bu ise ne korkunç bir afettir. Dinin bütün emir ve
yasakları nefsi ezmek, taşkınca isteklerini önlemek içindir. Dine
uyuldukça nefsin istekleri azalır. Nefs, temizlenmedikçe, üstünlük
sevdasından vazgeçmez.

Nefsi temizlemek için en tesirli ilaç,
kelime-i tevhidi söylemektir. Dışarıdan gelen kötü istekler, şeytandan
gelmiş olmakla beraber, geçici hastalıktır. Küçük bir ilaç ile kolayca
giderilebilir:
(Şeytanın aldatması elbette zayıftır.) [Nisa 76]

Nefsi kötülüklerden temizlemelidir. Hadis-i şerifte buyuruldu ki:
(En üstün cihad, nefs ile yapılan cihaddır.) [İ.Neccar]

Muhammed Masum hazretleri buyuruyor ki:
Gençlik,
ömrün en kıymetli zamanıdır. İnsanın sıhhatli, kuvvetli olduğu
zamandır. Bu zaman, her gün geçiyor, azalıyor, ihtiyarlık yaklaşıyor.
Yazıklar olsun ki, en şerefli, en lüzumlu iş olan, marifetullahı
kazanmayı, hayal olan ömrün sonuna bırakıyoruz. En şerefli olan
zamanlarını, en zararlı, en kötü şey olan nefsin arzularına kavuşmak
için sarf ediyoruz. Peygamber efendimiz, (Yarın yaparım diyen, aldandı)
buyurdu. Allahü teâlâ, insanları ve cinleri marifetullaha ve Allahü
teâlânın rızasına, sevgisine kavuşmak için yarattı. Nefslerimizin
arzuları peşinde koşan bizler, ne zaman aklımızı başımıza toplayacağız?
İnsanın, Allahü teâlânın marifetine kavuşmasına mani olan en kuvvetli
düşman nefsin arzularıdır. Bu arzular bitip tükenmez. Hepsi de çok
zararlıdır. Maksudun, mabudundur buyuruluyor. Maksadın, arzun ne ise,
ilahın odur. (Nefslerinin arzularını ilah edinenler) âyet-i kerimesi, bunun vesikasıdır.

[Marifetullah, Allahü teâlânın zatını ve sıfatlarını tanımaktır. Zatını tanımak, anlaşılmayacağını anlamaktır.]

Nefse uymaktan kurtulmak, dünya nimetlerinin en büyüğüdür. Çünkü nefs, Allahü teâlâ ile kul arasında en büyük perdedir. (Ebu Bekr Tamsitani)

İbadetlerin en kıymetlisi, nefse uymamaktır. (Sehl bin Ab. Tüsteri)

Her
işte, nefsin arzularına uymak, nefse tapınmak olur. Nefsine uyan, küfre
girebilir veya haram işlemeye başlar. Hadis-i şeriflerde buyuruldu ki:
(Hasislik, nefse uymak ve kendini beğenmek felakete sürükler.) [Taberani]

(Akıllılık
alameti, nefse hakim olmak ve öldükten sonra gerekenleri hazırlamaktır.
Ahmaklık alameti, nefse uyup, Allah�tan af ve merhamet beklemektir.) [Tirmizi]

Tefsir-i Azizi�de buyuruluyor ki:
Allahü
teâlânın merhameti sonsuz olduğundan, nefsin felakete sürüklenmesine
mani olmak istedi. Hem nefsin arzularına uymayı sınırlayan, hem de
nefsi temizleyip emmarelikten yani aşırı, taşkın olmaktan kurtaran
emirler ve yasaklar gönderdi. Bir insan, işlerini yaparken, İslam
dinine uyarsa, nefsi emmarelikten kurtulup mutmainne olur. Bu zaman
şehveti ve gadabı faydalı olarak çalıştırır. Bu bakımdan nefse uymak,
tatlı gelir. Dine uymak ise, bu arzuları frenlediği için acı, zor
gelir. Akl-ı selim sahibi olan, nefsine uymaz. İslam dinine uyar. Aklı
dinlemeyen kimse ise, nefsine uyar.

Şerefüddin Ahmed bin Yahya Müniri hazretleri buyuruyor ki:
İslamiyet,
nefsin arzusu olan şehvet ve gadabın yok edilmesini değil, her ikisine
hakim olup, dine uygun kullanılmasını emreder. Süvarinin atını ve
avcının köpeğini yok etmesi değil, bunları terbiye ederek,
kendilerinden faydalanması gerektiği gibidir. Yani, şehvet ve gadab,
avcının köpeği ve süvarinin atı gibidir. Bu ikisi olmadıkça, ahiret
nimetleri avlanamaz. Fakat, bunlardan faydalanmak için, terbiye ederek,
dine uygun kullanılmaları gerekir. Riyazet, bu iki sıfatı yok etmek
için değil, terbiye edip dine uymalarını sağlamak içindir.



Alintidir