TECHNOLOGICZNA I PRZEDMIOTOWA SPECJALIZACJA W PLANOWANIU KOM

[Bronislawa]

Reklama: system aps

Struktura wytwarzająca jest to kompozycja komórek produkcyjnych o charakterze podstawowym i pomocniczym wraz spośród ich wewnętrznymi powiązaniami kooperacyjnymi występującymi w procesie farykacji.

Elementarną komórką produkcyjną istnieje stanowisko roocze, które jest często wyznaczane jako KP0. W systemie produkcyjnym stanowisko roocze nie występuje samodzielnie, lecz w celowo połączonych zgrupowaniach. Takie celowe łączenie stanowisk rooczych w większe jednostki nazywa się projektowaniem struktury produkcyjnej. Struktura produkcyjna wynika przez grupowanie stanowisk rooczych KP0 w cegły produkcyjne stopnia pierwszego KP1, które łączy się w komórki stopnia pozostałego KP2 itd.

Jeżeli wyłonionym w ten sposó komórkom produkcyjnym przyporządkujemy samodzielne kierownictwo (administracje), to powstaną komórki produkcyjno-administracyjne (KPA), zaś ich zestaw nazwiemy strukturą produkcyjno-administracyjną.

KP1 – chata, linia produkcyjna
KP2 – oddział wytwórczy
KP3 – wydział wytwórczy
KP4 – zakład wytwórczy
KP5 – jednostka

Przy projektowaniu udowy produkcyjnej kanonicznym prolemem istnieje znalezienie odpowiedzi na ponowne pytania:
1) Jak fundnąć soie produkcję n detali, które należy dokonać w m czynnościach na s różnorodnych stanowiskach rooczych?
2) W ilu tudzież w których orkiestrach rozmieścić s usposoień rooczych zaś kiedy te grupy wzajemnie powiązać?
3) Jaką wyłowić specjalizację projektowanych komórek (technologiczną czy przedmiotową)?
4) Jak powiązać poszczególne fazy technologiczne procesu niewytwarzającego?

Tworzenie struktury produkcyjnej można odnosić się jako kominatoryczne łączenie nastawień rooczych oraz komórek wyższych stopni, lu też kominatoryczne grupowanie detali urządzanych do wykonania w przeznaczonej komórce wytwórczej.

W praktyce ekskluzywne są dwie tendencje tworzenia struktury produkcyjnej:
 tendencja technologiczna (specjalizacja technologiczna) – opierająca się na kanon technologicznego podoieństwa procedurze stosowanej na danych stanowiskach rooczych. Jest to połączenie stanowisk rooczych jednego sposou i jednego typu, które konstytuują w ten sposó np. chata tokarek, wiertarek itp.
 tendencja przedmiotowa (specjalizacja przedmiotowa) – opierająca się na kryterium współpracy różnych stanowisk rooczych przy osiąganiu określonego wyrou lu szkoły wyroów podonych pod względem konstrukcyjno-technologicznym. W implikacji takiego postępowania powstaje np. gniazdo tarcz, kół zęatych

Na przedmiotową ranżę można uradzić się, jeżeli wskaźnik wyeksploatowania maszyn a urządzeń ędzie wystarczająco wysoki.
Alternatywa modelu specjalności struktury podlega od konkretnych warunków produkcyjnych. Jak kryterium wyoru wolno przyjąć iloraz łącznych wydatków, a konkretnie jego minimalizację.
Z=Ko+Ktr+Kpt+Ktpz+Spm+Spr+Spow+Spl+Si
Ko – koszt ezpośredni oróki
Ktr – nakłady na transport
Kpt – koszty pracy w toku
Ktpz – koszty przezrojeń
Spm – straty podyktowane przestojem oraiarek
Spr - straty spowodowane przestojem rootników
Spow - straty spowodowane niespecyficznym wykorzystaniem powierzchni
Spl - straty spowodowane nadmiernym rozudowaniem planowania
Si – inne straty