Bilgisayar ve Çocuk

ZaKDaRiZa · **Mareşal**

Bilgisayar ve Çocuk‏

Büyük bir bilgisayar firmasinin genel müdürü, bilgisayar fuarinda kendi standinin bir isiyle ugrasirken telasli bir baba sokulur yanina...
- "Kardes bakar misiniz," der, tezgahtar sandigi genel müdüre.
- "Çocuguma bir bilgisayar almak istiyorum. Hangi modeli tavsiye edersiniz?
Ram'i kaç olsun? Hafizasi kaç gigabayt olursa iyidir? CD okuyucusu recordable olursa daha iyi olur mu? Ekran karti kaç megabayt olursa iyi sonuç aliriz? Bu modeli ileride update edebilir miyiz?"

Bilgisayar firmasinin müdürü, nefes almadan konusan ve isteklerini ardi ardina siralayan baba sözünü bitirince araya girer...
- "Çocugunuz kaç yasinda?"

- "Onbir."

- "Siz ona en iyisi gidin bir bisIklet alin beyefendi."

Ne zaman satanizmin pençesine düsüp intihar eden gençlerin haberini okusam gazetelerde, hep bu öykü gelir aklima. Bilgi amaci ile kullanilmayan bilgisayarlarin insan üzerine tahribatindan kuskulanirim hep. Bu kez de öyle oldu zaten. Çocuklarini ortalikta patirti yapmasinlar diye dört - bes yaslarinda bilgisayarin önüne oturtan anne ve babalar, onlara artik bir bilgisayar oyunu kadar uzak kaldiklarini çok geç farkettiler bence.
Potansiyel katil yetistiren Doom oyunlarinin, kötü ile iyiyi ayirmaktan yoksun taze beyinlere seytan veya kurban olmayi ögütleyen fantastik interaktif safsatalarin; büyücüler, cadilar, efsunlu yüzüklerden ibaret saçma sapan Hollywood yapimlarinin o güzelim kusagi gelip koydugu yer elbette ki bir uçurumun kiyisi olacakti. Üstelik en egitimlilerin arasindan çikti bu intiharlar. Ve çok sasirdi anneler babalar.

Oysa o okula girebilmek için yillarca bir tek sey ögrettiler çocuklarina:
- "Bilgisayarinin basina otur ve digerlerini parçalamayi ögren. Eger test sinavlarinda senin yasindaki 10 arkadasini elersen, yani 10 arkadasinin hayatini kaydirabilirsen, onlari mahvedersen yabanci dille egitim yapan o okullara girebilirsin. .. Mutlu olmak için 10 kisiyi mutsuz etmen lazim çocugum."

Böyle hazirladilar çocuklarini hayata. "Parçala, yok et ve öldür..." Yok et arkadaslarini. Öldüremediklerini de intihara tesvik et... Öldürdügün sürece hayatta kalirsin evlat. Mutluluk sadece ve sadece basaridir. Oysa bir çocugun mutlu olmasi için oyunlari, bebegi, futbol topu ve bir bisIklet yeter... Bir bisIklet bazen daha çok sey ögretir çocuga. Ama aileler arasinda insan yetistirmek yerine sinavlari birer birer kazanan bir robot yetistirme egilimi daha çok agir basiyor. Onlari agaç seven, deniz seven, kus seven, doga seven birer çocuk olarak yetistirmek yerine onlardan test hocasini sevmelerini istiyoruz nedense.

Oysa düsünsenize; sadece hayvan sevgisi asilasaniz bile kedilerin katledildigi aptal saptal satanist ayinlerden uzak durur çocugunuz. Sadece bir kedi sevgisi... Miril miril bir kedi sesi, gürül gürül akan bir hayat olur...

Kumsala vuran deniz yildizlarini kurtarmak için onlari birer birer denize atan çocuga "Kumsalda milyonlarca deniz yildizi var. Ne fark eder ki" diye sorduklarinda, denize firlattigi deniz yildizini göstererek "Bunun için çok sey fark edecek" demek için, dolasilan kumsallarda hiçbir zaman "Game Over" yazmaz kumlarin üzerinde...

"Game Over..."

Mailime gelen bir yazi

selman_ayas · Bağımlı Üye

çok güzel bir konuya değinmişsin ellerine sağlık

selamtugba0854 · Bağımlı Üye

İyi bir konuya temas etmişsiniz sag olun ama bunu düzenli saatli kontrollu kaç kişi yapıyor.Düşünmek lazım!çocuklara bilgi sayar oynama demek de dogru degil.çocuklarda yasaklananseylere karşı merak ve ögrenme iç güdüsü uyanır.bu nedenle yasaklamak çözüm degildirçocuklarımıza bilgi sayarı dogru kullanmayıögretmek farklı alanlala ,hobilerle tanıştırmak lazım.öncelikle cocuklarımızı tanımalıyız tanımazsak onun için dogru olanı bulamayız.uzun bir süre bilgi sayar istedikten sonra bilgi sayara kavuştuktan sonra bunun tadını çıkarmasına izin verelim.ailece oturup çocuga bilgisayar kültürü anlatılmalıdır.Çocuga bilgisayarın yararını ve zararını anlatmalıyız.Kimi oyunların gültürün artırdıgını kimi oyunların kültürünü düşürecegini her konuda oldugu gibi bu konudada kurallarımızın oldugunu bilmesi gerekir.biliyoruzki onların da dinlenmeye eglenmeye ihtiyaçları var ama koydugumuz kuralların arkasında durmalıyız.Çocuk bir süre sonra bilgisayar oynamanın televizyon seyretmenın yöntemini ögrenmiş olur.çocuklara bilgisayar oynarken kal der yap derseniz çocuklar derten sogur hadi biraz daha oyna sonya dersine derseniz çocuk dersten nefret etmez eger zorlarsanız anneyle zıtlaşır ilişkileri bozulur.bozulan ilişki düzeltmek oldukça zordur.çocuklar vurdulu kırdılı oyunlardan vaz geçmiyorsa hiç olmazsa bunu onaylamadıgını çocuga hissettirmeli uzmanlar çocukların 2saaten fazla bilgisayarda kalmamasını söylüyor.Bu süre arttıkça zararlarıda artıyor onun için anneler babalar çocuklarına başka ugraşı edinmelidir.Babalar anneler çocugu egitemiyorsa uzmanlardan yardım alsınlar.Bilgisayarı zararlı degil dogru kullanmayı onun saatiyle bilgisayara geçmesi gerektigini anlatmalı.

eliferdem · Elmas Üye

emeğine sağlık halil abim gerçektende çok güzel yazılmış ve dile getirilmiş çocuğun yaşına ve ihtiyacına yönelik yaklaşımlar her zaman kazandırır ve tuğba arkadaşımızada katılıyorum çocuklar yasaklanan ve engellenen herşeye karşı daha meraklı ilgili oluyorlar

bunu bilinçli bir şekilde kontrollü yapmak lazım hem oyuna eğlenceye hem bilgiye ödeve gün içerisinde zaman dilimleri ayırmak gereklidiye düşünüyorum (:

gursoyt · Altın Üye

Konu kadar, bilgisayar firmasının müdürünün cevabı da muhteşem. Kendi çocukluğumuzu düşünüyorum da, ne bilgisayar vardı, ne cep telefonu ve hatta ne de televizyon. O zaman cilt cilt ansiklopediler vardı, sıkça yenilenmeyen, ama hemen hemen her türlü bilgiye erişilebilen.

Hayat mı daha yavaş akıyordu, yoksa dünya mı yavaş gelişiyordu bilinmez ama, alınan dünya atlası senelerce geçerliğini koruyordu. Misafirliklerde, insanlar sohbette sıkılmıyorlardı, aksine birbirlerini sıkça ziyaret ihtiyacı duyuyorlardı. Elektrik kesildiğinde, sanki hayat bağları koparılmış gibi sessizce, gelmesini beklemiyordu insanlar; lüksler, idare lambaları, mumlar hemen devreye giriyordu.

Sokaktan, bahçeden içeri gelmek istemezdi çocuklar, yemeğe fazla zaman harcamamak için, annelerinin hazırladıkları, ekmek üstü yağ ve şeker kombinasyonu her zaman işe yarardı. Kayağa uludağa gidilemez, kar yağmayan memleketlerde, çamura su dökülerek, leğenle kızak simulasyonu yapılırdı.

Büyüğe saygı, küçüğe sevgi, nimete şükür öğretilir, milli ve dini duygular candan yaşanır, bayramlarda insanlar birbirlerinden kaçmazlardı.

Eksik mi yetiştik acaba? Şimdiki çocuklardan kaçı, büyüdüklerinde çocukluklarını yeniden yaşamak isterler acaba? Onlara göre bu dönem oldukça sıkıcı geliyor olmalı. Cevap nedir bilemiyorum ama ben defalarca yaşamak isterdim çocukluğumu, sil baştan, binlerce kere, hem de aynı şartlarda.

Paylaşımınız için çok teşekkürler Halil Bey. kırmızı gül

Saygılarımla

(Önemli Not: Çocuklarının bilgisayarda kontrollu zaman geçirmelerini sağlamak için, BIOS'a (bilgisayar açılışına) sadece kendi bildiğiniz bir şifre koymanızı öneririm. O zaman, bilgşisayarı şifre girip açar, daha sonra kapatırsınız. Ben iki senedir bu yöntemi uygulamaktayım)