Kalmak ağır geldiğinde gitmeli insan
Bırakıp ardında hayatın anlamlarını
Yol almalı kendi bilinmezliğine doğru,
Hep ağır gelir ama doğruyu söyler yürek..
Güneş batmadan aşmalı bu yüzden,..
Hasretin yamaçlarını...
Vakti geldiğinde gitmeli insan
Unutup tüm amaçlarını
Kalmak ağır geldiğinde gitmeli insan,
Uzanıp sevda kıyılarına sarılmalı güneşe
Günlerce yatmalı, günlerce kalmalı,..
Yıllarca yanmalı..
Yakmalı hasretin her çeşidini.
Savurup küllerini denize
Kaçmalı...
Vakti geldiğinde gitmeli insan
Öte diyarlara uçmalı.
Gelip oturmuş yüreğinin tam da ortasına..
Durup, gitmesede , duymaz..
Duygu kimin?, sevda kimin?
Ezilmiş altında kanayan yürek kimin?..
Durdurup, bak desen bakmaz.
Kalmak ağır geldiğinde gitmeli insan...
Ne güzelde bakıyor güneş sımsıcak,
Yüzü gülüyor aynasında tüm şehrin.
Bu neyin manasıdır ki;
Birazcık naz yapıpta dur diyemiyor yüreğin..
Havası kapkara olmalı artık,
Kalbi siyaha boyanmış bu şehrin.
Ekmeği kara , suyu kara...
Vakti geldiğinde gitmeli insan..
Bırakıp yüreğini uzaklara..
Her şey durulur belki ve vurulur sevgin..
Kaybolur hasret yok olursun sen.
Ağlamak sızlanmak fayda etmez artık
Çevirip gözlerini arkaya bakmak olmaz
Sığmıyorsa için içine olduğun her an..
Öyle bir başına kalmak olmaz...
Vakti geldiğinde gitmeli insan..
Bırakıp yüreğini uzaklara..
Her şey durulur belki ve vurulur sevgin..
Kaybolur hasret yok olursun sen.
Ağlamak sızlanmak fayda etmez artık
Çevirip gözlerini arkaya bakmak olmaz
Sığmıyorsa için içine olduğun her an..
Öyle bir başına kalmak olmaz...
Aşkın-Elif-Hali
Vakti geldiginde gitmeli insan...
Ne kadari dogru yasanilanlarin?
Bir tumcemidir yuregi esir kilan yada uzaklara mahkum bir bakisa tasiyan...
Vakti geldiginde gitmeli insan...
Ya bir turlu gelmiyen vakitlerin sancilari?
Tukeniyoruz an be an farkinda olmadan... Iste boyle basliyor sizi ile olusan acilarin sancilari...
Vakti geldiginde gitmeli insan...
Ardinda birakdigi yasli gozleri seyirci olarak izlercesine...
Her ne kadar taktiri ilahi yada gidis mecburiyeten diye "telefuz edilsede" Hani bunun o hic silinmeyecek olan cagresiz agrilari...
Soze nerden baslamali bilmiyorum... Oyle guzel satirlari dile getirip ekranlara tasimissinizki... Belkide bir cogumuz halen yuzlesemedigi lakin aklinin ve fikrinin bir yerlerinde tipki muhur nezninde kazinmis oldugu...
Vakitler geliyor yada aniden ayriliklar gerceklesiyor... Gidisler kadar kalislarda okadar agir ve can yakiyorki sanirim bu duygulari farkli bir sekilde telafuz etmek gercekden cok zor olurdu...
Bu guzel dizeler ve Goz deyil gonul doyuran sozcukleri bir araya toplayarak bizlerle paylastiginiz icin tesekkur ederim...
Umarim bu guzel dizelerin ardi kesilmez... "Askin-Elif_HaLi
Yeni bir sayfa derler ama yalandır.
Çoğu zaman devam etmek için yeni bir sayfaya geçersin.
Öbür sayfa bitmiştir çünkü...
Yazacağın tek bir satır bile kalmadığında yeni bir sayfaya geçersin.
Yarım bırakarak geçtiğin çok azdır.
Yarım bıraktığın sayfalara not alırsın belki
Zaman geçtikçe,hatırladıkça,ilintili olduğunu düşündükçe...
Bu yüzden kapanmaz yarım kalan sayfalar hiç.
Hep bitmemiş olarak kalır.
Bitirmek için daha sonra devam ederim deyip bıraktığın olur.
Kıyamazsın bazen ama er ya da geç dolar o sayfa...
Yeni sayfa ise ya yarım kalan sayfalarının izlerini taşır
ya da tamamlanmamış sayfalarına sığmayanları...
Yeni olan hep şanssızdır bu yüzden.
Olanları unutmak için başlarsın
Orta satırlarda fark edersin ki yerinde saymışsın...
Son satırda ise dibe vurursun çoğu kez.
Yeni bir sayfaya geçersin "bu sefer....." diye başlayan bir cümleyle
Ümit ederek her şeyin değişeceğine...
Kendini kandırırsın oysa yalnızca...
Kimse bilmez dibe vuruşlarını...Görünmez bir kayboluştur bu...
Sadece kendin fark edersin.
Kıyıya vurmamak için çırpınırsın.
Çünkü kıyıya vurduğunda her şey için,yeni bir sayfa için bile çok geç olabilir...
Kıyıya vurmamak için yaptığın çırpınışların kimsenin dikkatini çekmez
Çünkü herkes kendi hikayesini yaşamakla
Kendi hikayesine sayfa aramakla
Ve yahut var olan sayfasını bitirmekle meşguldür.
Baş başasındır hep kendinle...
Her zaman olduğu gibi...
"Artık ben varım" , "Sana ben yeterim" diyenler de yoktur.
Zaten sen batarken gemiyi ilk onlar terk eder.
Onlar gidince bozulur geminin o hassas dengesi...
Zaten bir ucunda sen bir ucunda da o olur gitmeden önce...
Gittiğinde geminin senin olduğun tarafı ağır basar ve alabora olursun...
Yüzmeyi bilsen bile bocalarsın...
Hayal kırıklığı yüzünden hepsi...
Hayal kurmak geleceğim,ümidim, her şeyim.
Hayallerim olmasa olmaz yaşam sevincim de...
Ama kırıklarını aldırmak lazım bazen...Arada bir...Sıklıkla...
Kısacık kalsalar bile mecbur kalıyorsun bazen işte.
Seni buna mecbur eden de hayattır.
Her şeye karşı çıkar bir ona karşı çıkamazsın zaten...
Bir tek ona karşı çaresizsin her zaman...
İşte yeni bir sayfa daha...
Ümitlerimin geri kalanını sığdırmaya çalışacağım bir kaç satır daha...
Sığmayacağını bile bile başladım yine...
İşte bu yüzden her yeni sayfa devam demek hayata...
Bu forumda yeni konular açamazsınız Bu forumdaki mesajlara cevap veremezsiniz Bu forumdaki mesajlarınızı değiştiremezsiniz Bu forumdaki mesajlarınızı silemezsiniz Bu forumdaki anketlerde oy kullanamazsınız