Kaybolan Alyans

[zafersoy]

elif şu kaybolan alyansı bi an önce buluyormusun yoksa yenisinimi alıyorsun bilmem.beni getittirme ankaralara

[Bir_Beyaz_Mendil]

Gidecek olursan beni de Samsun'dan al "KOMANDO"

[eliferdem]

gelin gelin evim kapım ve Ankara yolları hepinize açık (:

pazarlık yapalım ama önce bana uğrayacaksınız

sonra ne haliniz varsa görün

[Bir_Beyaz_Mendil]

Yok ya o gada da deli değiliz yani...

[eliferdem]

5. BÖLÜM

Hızlı yürüyordum. Burak hep bu huyuma kızardı.
''Ne acelen var? yavaş yürü.'' derdi. Vazgeçemedim yıllardır bu huyumdan.
Nitekim çok çabuk vardım deniz kenarına. Bir kayanın üstüne oturdum ve düşünüyordum.
Neden böyle olmuştum, yine mi hayal görmüştüm..? Hayır, hayır bu hayal olamazdı ama Burak ölmüştü.
Nasıl olurda onu gördüğümü iddia edebilirdim. Belki de sadece benzetmiştim.
Çünkü öyle olması mümkün değildi.

Ben böyle düşüncelerken Gözlerim dalmış, uzaklara bakıyordum.
Derin derin, gözlerim dolu dolu... Ne kadar da huzur vericiydi deniz.
Daha iyi düşünmeme, kendime gelmeme sebep oluyordu.
Burak'ın yokluğunu kabullenmem için bana yardım ediyordu.
bir ayak sesi geliyordu yaklaşan biri olmalıydı.



Arkamı döndüğümde bugün evime gelen, Burak'ın arkadaşı Alper vardı.
Fakat bu sefer yanında kızlar yoktu. Şaşırmıştım. Bu şaşkınlığımı farketmiş olmalı ki
açıklama yapmak zorunda hissetti kendisini. ''Kızlardan ayrıldım.
Evime gidiyordum. Seni gördüm bir 'merhaba' diyeyim dedim. Hem bugün pek fazla da konuşamadık.
Seninle konuşmak istiyordum. Karşılaştığımız iyi oldu.'' dedi ve yanıma oturmak için izin istedi.
''Tabi buyur'' diyerek cevapladım. Nerden çıktı bu şimdi diye de düşünüyordum.
Alper beni çok rahatsız ediyordu. Burak'tan konuşacaktı biliyorum ve ben Burak hakkında konuşmak istemiyordum.
Burak'la sadece hayallerimde, düşlerimde, düşüncelerimde birlikte olmak istiyordum.

Alper başta benimle ilgili sorular sordu. Sanırım beni inciltmek istemiyordu.
Daha sonra ''Burak'la en son ne zaman görüştünüz?'' diye sordu.
Bende ''Ölmeden birkaç saat önce...'' dedim. Sormaya devam edeceğe benziyordu.
Sesimi çıkartmadan soracağı soruları bekliyordum.
Çabuk cevap vereyim de evime gideyim diye düşünüyordum.
Alper birazda haddini aşarak ''Son görüştüğünüzde ne yaptınız?'' diye sordu.
Böyle bir soruyu hiç beklemiyordum. Bu soru karşısında huzursuz oldum. Cevap vermek istemiyordum.
Fazla üstünde durmayarak, sabaha kadar eski gezdiğimiz yerlerde gezdiğimizi söyledim.

Daha fazla konuşmak istemiyordum. Buraya huzur bulmak için gelmeme rağmen huzursuz olupta gidiyordum.
Alper'den kalkmak için izin istedim. Beni eve bırakabileceğini söyledi. Nazikçe reddettim.
Bir an önce yanından uzaklaşıp, İstanbul'un kalabalık sokaklarına alışveriş yapmk için kendimi attım.
Mağazaların olduğu sokağa girdim. Evet evet burayı hatırlıyordum. Burak'la bu mağazaların birinden alışveriş yapmıştık.
O mağazayı da hatırladım. Tam önünde duruyordum.
Vitrine göz gezdirmeye başladım ve aman Allah'ım gözlerime inanamıyordum...

devamı yarın (6. bölüm)

[Bir_Beyaz_Mendil]

Yarından yakın olamazmı "ELİF"? Gel şu hikayeyi sonlandır yani...

[eliferdem]

son mu olur mu yaa daha yeni başlıyor hikayee

anca yazıyom ne edem yazar değilim yaa ben (:

hem bir son düşünmedim daha belkim sonu açık biter ne dersiniz ?


bu arada söylemeden geçemeyeceğim pembe Elif leriniz çok hoş

[%Fatma%]

Vitrine bakarken camda onu izleyen Burak'ı gördü arkadaş sanıyorum ya da içerlerde biyerde, habu hikaye ömrümü yedi elif

[ZaKDaRiZa]

Bencede bu burak bu kizi birakamamistir. cokda guzel bir zamanda gelecek iste o ani ben fotograflamak isterdim. zaten boyle biten filmleri o kadar severimki. Sonu kotu bitenlerede kahrederim. Elif iyi dusun ona gore:))))

[gursoyt]

[eliferdem]

6. BÖLÜM


Burak'ın bana aldığı çantanın aynısı karşımda duruyordu.
Bu çantaların sonuncusunu bana almıştı Burak ve ben bu çantayı da kaybetmiştim.
Hemen içeri girip aldım o çantayı. Sanki Burak almış gibi... Bu sefer kaybetmeyecektim.
Burak'ın son kalan hatırası olarak kabul edecektim. Alışveriş yapmaya devam ediyordum ama aklım çantadaydı.
Ne kadar da güzel tesadüftü. Bu çantayı yanımdan ayırmamalıydım. Burak hep bu çantayı kullanmamı isterdi.
Onu hatırlattığı için... Nasıl kaybettiğimi hatırlamıyorum ama bu çantaya gözüm gibi bakacaktım artık.

Bu çantanın içinde Burak ve benim Kızkulesinde çekildiğimiz fotoğraflar vardı.
Onun omuzuna başımı koymuştum, oda elini omzuma atmıştı.
En güzel fotoğrafımızdı ve ben hep yanımda taşıyordum ama şimdi yoktu işte...
Her kaybolan şey gibi o da yok olmuştu çantayla birlikte ama artık çantanın aynısı vardı bende.
Burak almış olmasa bile ben öyle kabul ediyordum. Onu hatırlayacaktım her baktığımda...
Her dokunduğumda Burak'ın bedenine dokunurmuş gibi hissedecektim...

Ne kadar çabuk zaman geçmiş, hava kararmaya başlamıştı. Bende zaten alışverişimi tamamlamıştım.
Eve dönebilirdim. Yakınlardaydı ev, o yüzden yürüyerek gitmeyi tercih ettim.
Ağır ağır yürüyordum bu sefer. Ne kadar süre oldu bilmiyorum ama eve vardığımda hava çoktan kararmıştı.

Güneş yerini Ay'a, bulutlar yıldızlara, huzur verici mavilikler yerini siyaha bırakmıştı.
Yıldızlı bir geceydi. Ay bütün ihtişamıyla yerini almıştı.
Yıldızlar kendi aralarında gruplaşmış Ay'ı yalnız bırakmışlardı. Tıpkı benim gibi...
Benimde etrafımda binlerce yıldız vardı. Fakat bende yalnızdım, tıpkı Ay gibi...
Işığımı Burak'tan alıyordum ve ona hep uzaktaydım. Hiçbir zaman kavuşamayacaktım Güneşime...

Artık içeri girmeliydim. Hava da serinleşmişti. Anahtarımı çıkartıp, kapıyı açtım.

Ellerimdekileri yere bırakıp ışığı açtım ve ne göreyim..?


devamı yarın 7.bölüm (:

[gursoyt]

[nesli]

[ZaKDaRiZa]

Elif nerelere kayboldun yarin hic gelmiyecek devami bu gun olsun ne olur. Bi bakalim sonuna ne oldu bu usak:))))

[eliferdem]

7. BÖLÜM


Masanın üstünde bir demet gül vardı. En sevdiğim çiçek... Mavi gül...
Bunlar nereden gelmişti buraya? Kim getirmişti bunları?
Burak'ın arkadaşlarından başka kimse gelmemişti bu eve fakat onlar getirmemişti.
Babam desem? Babamın getirmesi imkansızdı. Hem zaten babamda anahtar bile yoktu.
Kim olmalıydı? Kim bırakmıştı bunları buraya? Bırakan kişiyi nerden biliyordu en seviğim çiçeği?

Off Allah'ım çıldıracak gibiydim.
Ayakta duracak halim kalmamıştı. Son bir gayretle mavi gülleri elime aldım.
Belki getirene dair bir not vardır diye... Umutla arıyordum ama yoktu. Bu esrareniz kişilik kimdi?
Bugün beynim fazlasıyla yorulmuştu. Neden herşey üst üste gelmişti bugün?
Kısacık bir güne bu kadar olay nasıl sığabilirdi? Düşenemiyordum. Beynim durmuştu sanki.

Kendimi nasıl yatağa attım, bilmiyorum. Ağlıyordum... Sessizce değil haykırarak... ''Neden? Neden? Neden?''

En son bu sözleri söylediğimi hatırlıyorum. Ağlarken uykuya dalmışım kısa sürede.
Gözlerimi açtığımda, güneş çoktan doğmuş odamı ısıtıyordu. Aklımda dünden hiçbir şey kalmamıştı.
Yatakta doğruldum. Yastığımı elime aldım. Düşünüyordum. Fakat başımda felaket bir ağrı vardı.
Neler olmuştu dün? Başımın ağrısının sebebi dünkü olaylar mıydı? Hafızamı zorlamam gerekiyordu.
Yavaş yavaş hatırlamaya başlamıştım.

Burak'ı görür gibi olmamı... Hastanede uyanışımı... Cenk'in omzuma dokunuşunu söylediklerini...
Alper'in gelişini; Burak'ın bana aldığı çantanın aynısından görmemi...
Evde mavi güllerin olmasını...

Hepsini hatırlıyordum. Bunları çözmem gerekiyordu. Yoksa daha karmaşık bir hal alabilirdi.

Burak'ı görür gibi olmamdan başlamalıydım.
Bu olacak şey değildi. Bayılmamda bir anlık heyecandan olmalıydı. Alper'in yanıma gelişi de onun merakındandı.
Burak'ın aldığı çantayı bulmam da tamamen tesadüf olmalıydı.
Ama ya o mavi güller? Kafamda tek soru işareti bu kalmıştı.


Bunu nasıl çözecektim???


devamı yarın 8. bölüm (: