Önceki Başlık :: Sonraki Başlık |
Yazar |
Mesaj |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
eliferdem
Elmas Üye
Kayıt: Sep 06, 2008
Mesajlar: 3901
|
Tarih: 26 May 2009, Salı 08:26:19 Mesaj Konusu: Re: |
|
4. BÖLÜM
Bu sınıf arkadaşım Cenk'ti bana aşık olduğunu ama hayatımda Burak olduğu için sessiz kaldığını söyledi.
Ona Burak'ın yaşadığını ve beni asla bırakmayacağını söyledim.
''Bunları hazırlayan Burak değil benim,eve döndüğünde söyleyecektim ama bekleyemedim'' dedi.
Sırasına beni için yazmış olduğu yazıları şiirlerini gösterdi ama olmazdı yapamazdım
Burak beni terk etmemişti bende onun sevgisini terk edemezdim .
Cenk'e benden ona fayda olmayacağını söyledim ve orayı hızlı bir şekilde terk ettim.
Yavaş yavaş eve gittim kutu masanın üzerinde duruyordu açıp baktım. içinde değişik yerlerde çekilmiş bir çok fotografım vardı .
çoğunda Burak'ın olduğu fotoğraflar ve üzerleri çizilmiş.
onları gördüğüm an Burak canlandı gözümün önünde göz yaşlarım sel olup akıyordu.ve yine kapı çalıyordu.yine kim di gelen?
Gözyaşlarımı silip, kendime çeki düzen verdim. Kapıya yöneldim ve dışarıdan sesler geliyordu.
Misafirlerim sabırsız olmalılar diye düşündüm ve kapıyı açtım. Karşımda 3 kişi duruyordu. Gelenler Burak'ın arkadaşlarıydı.
Uzun boylu, esmer, siyah iri gözlü, hafif sakallı olan çocuk Burak'ın en yakın arkadaşıydı.
Yanında da biri sarışın, diğeri kızıl saçlı kızlar vardı. Burak bu kızları hiç sevmezdi.
Neden geldiler acaba diye düşünürken, onları içeri almak sonradan aklıma geldi. İçeri buyur ettim ve karşılıklı oturduk.
Onlarda duymuşlar Burak'ın bana veda etmeden gidişini... Baş sağlığı dilediler. Fazla görüşmek istemiyordum onlarla.
Çünkü onlarda da Burak'ın izini görüyordum. Bu düşüncemi anlamış olmalılar ki, fazla oturmadan kalkıp gittiler.
kafamı dağıtmam lazımdı.. Eşyalarımı yerleştireyim diye düşündüm ama ondan önce alışveriş yapmam gerekiyordu.
Evde hiçbir şey yoktu. Üstümü giyinip, dışarı çıktım. Yağmur yağıyordu. Burak çok severdi yağmurda yürümesini...
Yine aklıma o günler geldi. Hiç çıkıyor muydu ki aklımdan..?
Tam dalıp gitmişken , gürültüler beni yaşama döndürmüştü. Gençler arasında kavga çıkmıştı sanırım.
Arkamı dönüp baktığımda birden irkildim. Sanki Burak'ı görür gibi oldum.
Başım dönmeye, midem bulanmaya ve gözlerim kararmaya başladı.
''Burak'' diye bağırdım ve gözlerimi açtığımda hastanedeydim.
Kısa Süreli baygınlık geçirmişim. Hemen kendimi toparladım ve eve gitmek için izin istedim.
Doktor Hanım kendimi yormamam konusunda benden söz istedi ve beni en yakın zamanda tekrar beklediğini söyledi.
Tebessüm edip hemen hastaneden ayrıldım. Çünkü gitmeyecektim kontrole. Bıkmıştım artık doktorlardan.
Tedavi olmak istemiyordum. Ben böyle mutluydum. Verdikleri bir sürü ilaç Burak'tan uzaklaşmama neden oluyordu
ve bu yüzdendir ki artık doktorlardan nefret ediyordum.
Deniz kenarına gidip rahatlamak istiyordum.
Maviliklerle huzur dolmak, dalgaların getirdiği esintiyle serinlemek istiyordum ve bayılma sebebimi düşünmek...
(devamı yarın 5. BÖLÜM) |
Yan!" diyorum içime!..." Sadece sen yan! " Ve"Dayan!"diyorum gönlüme!..."Herkes mutlu olsun!... Sen dayan!.. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Tüm kadın aksesuar fırsatları için tıklayın !
|
|