_Şaşkın bakışlı melek_

[_MiRiBi_]

Bu Bir Veda DeYiL


Gerçi sen en nihayet dibine gömülmek istediğin toprağına, yüz binler arasında boylu boyunca kavuştun, "su çatlağını buldu" ama henüz ayrılmadık.

Ayrılmaya da hiç niyetimiz yok!

Neden mi?

Dinle Hrantcım, anlatayım.

Önceki gün cenazende iki şey dikkatimi çekti.

Biri hepimizin ruh haline tercüman oldu, diğeri bir ekonomi gazetesi yöneticisi olarak beni özellikle umutlandırdı.

8 km'lik bir güzergahtan mezarına kadar seninle birlikte akan kalabalıklar Balıklı Ermeni Mezarlığı 'nda senin için ayrılmış bölmeye gelince karşılarında kendi şaşkınlıklarını bire bir yansıtan mermerden yapılmış bir melekle karşılaştılar.

Ya da bana öyle geldi!

Mezarının başında seni kucaklamış olmanın verdiği "huzur ve hüzünle" kollarını göğsüne kavuşturmuş meleğin bakışlarında hepimizin ruh halini yansıtan "derin bir şaşkınlık" vardı.

Bir yandan "merak etme kucakladım, bastım bağrıma seni" diyen, diğer yandan "iyi de neden?" diyerek şaşkın şaşkın gökyüzüne bakan bir ruh hali.

İnan sevgili dostum önceki gün seninle çatlağa doğru akan herkesin yüzünde, seni tereddütsüz bağrına basan o meleğin şaşkınlığı vardı.

Kaybetmişken bulmanın şaşkınlığı!

Kavuşmuşken yitirmenin sancısı...

İnan bilmiyorum seni o meleğin kucağına yatırırken kayıp mı ettik, yoksa yeniden mi bulduk?

Galiba her ikisi.

İşte bu yüzden "henüz ayrılmadık, ayrılmaya da hiç niyetimiz yok" diyorum.

Tıpkı o melek gibi hala şaşkın şaşkın olan biteni izliyorum...

Ölümün öylesine çok "ilkler listesi" yarattı ki hangisini hatırlatsam.

İlk defa bir cenazenin bütün toplumsal ve siyasal katmanları tam ortasından kesişini mi, yoksa ilk defa bu kadar çok insanın bu kadar çok sesli bir sessizliğe gömülerek seni uğurlayışını mı?

Seni uğurlamak için ilk defa Türkiye'ye gelen Ermeni diyasporasının yaşadığı hayreti mi, yoksa Ermeni diyasporasını ilk defa resmi kanallarla Türkiye'ye davet eden Türk Dış İşleri'nin yaşadığı memnuniyet mi?

Sakın biricik aşkın Rakel'in sana hitaben yazdığı "Sevgilim...." diye başlayan mektubu hatırlatmamı bekleme yüreğim dayanmaz.

Zaten o bile İsa'nın yardımıyla yazabilmiş o ilk ve son aşk mektubunu.

Okuyabilmek için İsa-Mesih kadar merhametli bir yürek gerek.

Nerde bende o yürek!

Dur bozma hemen moralini.

Önceki gün seni uğurlamak için gelen çok sayıda "cesur yürek" vardı.

Saymaya kalksam bu sayfaya sığmaz. En iyisi beni en çok yüreklendirenleri sayayım.

Biliyorsun politikacılardan yana pek umudumuz yok. Ne cumhurbaşkanı, ne başbakan, ne de ana muhalefet lideri seni uğurlamaya cesaret edemedi.

Ancak onlar adına temsilcileri geldi!

Fakat bence önceki gün cenazene yüz binlerin yanı sıra siyasetçilerden daha önemli bir grup "iş insanı" geldi.

"İş insanı" diyorum çünkü artık Türkiye'de iş dünyasının öncülüğünü kadınlar yapıyor. İş adamları ve iş kadınları "özlemini çektiğin yeni bir Türkiye için" ilk defa birlikte yürüyor.

Seni uğurlamak için kiliseye gelen "iş insanları" arasında baktım Arzuhan Doğan Yalçındağ ve Güler Sabancı en önde.

Bu ikiliyi bir yere not et.

Çünkü onlar senin siyasal yaşamda yıkmaya çalıştığın tabuları ve inşa ettiğin köprüleri iş dünyasında yapıyor.

Biri halen Türkiye'nin en büyük holdinglerinden birini yönetiyor.

Diğeri televizyon yayıncılığı konusunda gösterdiği başarıya, (sen bu satırları okurken) yeni TÜSİAD Başkanı olarak yenilerini eklemeye hazırlanıyor.

İşte bu iki iş kadını önceki gün ilahiler eşliğinde biricik aşkın Rakel 'i Oya Eczacıbaşı ve Ümit Boyner 'le birlikte sımsıkı sardılar.

İkiyken dört oldular. Benim şaşkın bakışlarım arasında çoğaldılar...

Kiliseye gelen İshak Alaton ve Bülent Eczacıbaşı gibi onlarca iş adamı daha vardı.

Fakat ben seni uğurlamaya gelenler arasında özellikle kadınların, ev kadınlarının, iş kadınlarının, sanatçı kadınların çokluğuyla teselli buldum.

Unutma seni de katilini de doğuran bir anne.

Türkiye değişiyor Hrant .

Anneler evlerinden çıkıyor.

Kimi oğlunu ihbar ediyor, kimi kocasının kaybını ev vakur biçimde oğluna haber veriyor.

Sokağa, işe, sanata, sosyal ve siyasal yaşama korkak siyasetçilere rağmen, tıpkı senin çatlağına aktığın gibi artık dört bir koldan kadınlar akıyor.

Bir millet hoyratça susturduğu evladına ağlıyor...

Dedim ya bu bir veda yazısı değil.

Seni Meryem gibi bağrına basmış "şaşkın bakışlı meleğin" bendeki iz düşümleri.


"ALINTIDIR"




Her hayat kendi adimlarini takip eden izler birakir ardinda... Hic durup dusundunuzmu? Nereye kadar kandirabiliriz kendimizi? Bu yazida cok ozel bir soru gizli Bikmadan sonuna kadar okuyup yureginizin sesine kulak verin, ama durust davranin kendinize dusuncelerinizi kaleme alirken....

[eliferdem]

düşündürücü ve üzücü

emeğine sağlık

[=FLOWERS=]

tşkler

[_MiRiBi_]

[=FLOWERS=]

uzunca okudum miribi..yorum yapmadım farkındaysanız sadece tşk ettim.oda bu yazıyı buraya taşıdığınız emeğiniz içindi..bende sizi teşekkürümün anlamını anlamaya çağırıyorum..

[kobra61]

Öncelikle MİRİBİ'nin anlatmaya çalıştığı mesajı anlamadığımı itiraf etmeliyim,ama benim yorumum yinede kendi bakış açıma göre olacak,yorumumun başlangıçında şunuda belirteyim devletin yapması gereken(suçun cezasını vermek) işleri birilerinin üslenerek başka birilerini öldürmesini veya cezalandırmasını tasvip etmediğimide belirtmek isterim,şimdi gelelim yorumuma tabiki eşini kaybeden bir insan çok duygusal yazılar yazar çünkü çok üzülmüştür hayatını altüst eden insana ve sebeplerine kızmasıda doğaldır.İster gaddarlık ister insanlıktan nasibini almamış diyin ben hiç üzülmedim çünkü bu yazıyı okurken anadoludaki insanların fransız silahlarıyla donatılmış ermeniler tarafından katledilmesini hocalıdaki katliamda ermenilerin yaptığı katliamda annesinin karnındaki çocuğun cinsiyetine iddiaya girmeleri çocuğun kafasıyla top oynamalarını hatırlıyorum(yaşadığımdan hatırlamıyorum tarih bu olayları şahitlerin ağzından kayıt altına almış ve gerçektir :)ve sonuç olarakta yalandan üzülmüş numarası yapamam kusura bakmayın ne hepimiz............. bağıranları nede özür dileyenleri anlamıyorum anlıyacağımıda zannetmiyorum..ARKADAŞLAR SADECE İÇİMDEN GELDİĞİ GİBİ YAZDIM NİYETİM KİMSEYLE ATIŞMAK YADA KİMSEYİ KIRMAK DEĞİLDİR SUÇÜ LİSAN OLDUYSA AFFOLA..