Ölümden sonra hayat..!!

[=FLOWERS=]

Karanlıktaymışlar.....

İki embriyo, bir ana rahminde...

Her şeyden habersiz bekleşiyorlarmış, sudan bir beşiğin içinde...

Sarılıp birbirlerine, karanlıkta uyumuşlar öylece...

Haftalar geçmiş, ikizler gelişmiş.

Elleri, ayakları belirginleşmiş.

Gözleri çıktıkça meydana,

İkisi de çevrede olup biteni fark etmiş...

Ne rahat, ne güvenli bir dünyaymış bu...

Sıcak, ıslak, sevgi dolu...

´Öyle güzel bir dünyada yaşıyoruz ki´ demişler, ´...bize ne mutlu...´

Gel zaman git zaman, çevreyi keşfe girişmişler.

Bu kar anlık dünyayı ve hayatın kaynağını deşmişler.

Onları besleyip büyüten kordonu fark edince

O kordonla kendilerini var eden Anne´lerine şükretmişler.

Sonra başlamış bir varoluş tartışması:

´Buraya nereden geldik, biz nasıl olduk´ diye sormuş ikizler...

´Annemiz´ demiş biri, ´O bizi var etti, bize can verdi.´

´Ne biliyorsun´ diye itiraz etmiş öteki, ´Sen hiç Anneni görmedin

ki...´:

´Belki de o sadece zihnimizdedir. Anne inancı bizi rahatlattığı için

uydurduğumuz bir şeydir.´

Süredursun ana rahmindeki tartışma, ikizler büyüyüp gelişmişler.

Rahme sığmaz olup tekmeleşmişler.

Artık parmakları ve kulakları varmış kerataların...

Büyüdükçe anlamışlar ki, yolun sonu yakın...

Gün gelecek, bu güzelim hayat bitecek;

Karanlık bir yolculuk, onları bir başka diyara çekecek.

´- Buradaki hayatımızın sonuna yaklaşıyoruz´ diye fısıldamış

ikizlerden biri efkarla...

´- Ben gitmek istemiyorum´ diye diretmiş öteki; ´doyamadım ki daha

hayata...´

´- Ama mukadderat alnına yazılandır; dua et, belki doğumdan

sonra hayat vardır.´

Sormuş karamsar olan:

´- Bir gün bize hayat veren kordon kesilecek. Ondan sonra

başımıza neler gelecek?´

Şiirle cevaplamış iyim ser olan:

´Birçok giden/ memnun ki yerinden/ çok seneler geçti/ dönen yok

seferinden...´

Ve günlerden bir gün, yer s arsılmış, duvarlar kasılmış.

Dayanılmaz sancılarla ikizler beklenen günün geldiğini anlamış.

Buruşuk kollarıyla birbirlerine son kez sarılıp vedalaşmışlar.

Ve ´ömrümüz bitti´ diye çığlık çığlığa ağlaşmışlar.

Azrail sandıkları bir el kesmiş onları hayata bağlayan kordonu,

Ağlaya ağlaya karanlık bir koridordan öbür hayata çıkmışlar.


hayatı sadece dünyadan ibaret sananlar,

yaşamlarının sadece ana rahminde olduğunu ve doğunca öleceklerini

sanıyorlar..


Kimbilir belkide bizde

yanılıyoruz onlar gibi..

Ölünce ölmüş değil,

belkide doğmuş olacaz..

Nerden bilebiliriz ki!

SAYGILAR....

[mavideniz]

ÇOK BEĞENDİM OKURKENDE ÇOK DYGULANDIM Bİ NEBZE DE OLSA ÖLÜMDEN KORKMA DUYGUMU YENDİRDİ DERS ALDIM DÜŞÜNDÜRDÜ BENİ TŞKLER FLOVERS

[eliferdem]

düşündürücü güldürücü bir paylaşım ve ders dolu (:
emeğine sağlık flowers

[RePsA]

eline saglık

[zafersoy]

hocam matrix filmini izledinizmi.eğer izlemediyseniz tavsiye ederim özellikle ikinci bölümünde ne anlatmaya çalıştıklarını sade bir üslupla gösteriyorlar..felsefe aynı sizin son kelimelerde yazdığınızın aynısı..birde msn lerde dolaşan tersine hayat vardı..ondada birileri üstünüzdeki toprağı alıyor,sizi bir çukurdan çıkarıyor,bi bakiyorsunuzki dünyaya gelir gelmez çocuklarınız ve torunlarınız hazır sona yavaş yavaş gençleşiyorsunuz vs.vs. en son küçülüp embriyo oluyorsunuz..
bu tür sorgular aslında yaratılış mucizesinin ti'ye alınarak anlatım şeklidir.içinde çelişkiler varsa dayanacağın tek ilim kuran,bir dost arıyorsan allah dostu ol..
emeğine sağlık flowers