BİLMEK, DÜŞÜNCE İLE DENEYİMİN SONUCUDUR...

[Reffazum]

BİLMEK, DÜŞÜNCE İLE DENEYİMİN SONUCUDUR...

"Ben bilirim"cilere ithaf edilir.

Öğrenme psikolojisinde en akıllı yol, söylenilmek istenileni, gene kendi hasmına söyletebilmek- yedirebilmektir... Ancak bunu yaparken de amaçlanan görüşü, hasmın kendi görüşü haline getirmek hünerini gösterebilmektir... Kısaca sonuca ulaşıldığında, hasım neyi yediğinin farkına bile varmamalıdır...
Hikayeye göre, bir Alman, bir İtalyan, bir Fransız ve bir İngiliz aralarında köpeğe hardal yedirmek konusunda iddiaya tutuşurlar.
Alman önceliği alır, hardalı topak yapar ve köpeğin ensesinden tutarak zorla ağzına tıkar... Hayvanın ağzı yandığı için hardalı yemez ve çıkarır...
İtalyan hemen atılır, öyle olmaz der ve hardalı makarna şeklinde ufak parçalar halinde bölerek, köpeğe yedirmeğe çalışırsa da, hayvanın ağzı gene yandığından o da başaramaz...
Fransız da, konuya kendi açısından yaklaşarak, hardalı önce sulandırıp, sos olarak köpeğe yedirmek için uğraşırsa da, bu uygulama ile de bir sonuç alamaz...
Sıra İngilize geldiğinde, İngiliz, önce köpeği okşayarak yanına çeker, sırtını sıvazlar, sonra, hardalı topak yaparak hayvanın poposuna yapıştırır. Köpek ardı yandıkça başlar hardalı yani arkasını yalamaya, kısaca, canı yandıkça yalar, yandıkça yalar ve sonuçta yalaya yalaya hardalı bitirir...... .
Akıllı ülkeler, hedef ülkeleri istedikleri çizgide tutabilmek için onlara hardalı öyle yedirirler ki, o ülkeler neyi yediklerinin (?) farkına vardıklarında iş işten çoktan geçmiş olur!

......................

Bugün elektronik postama ulaşan bu kısa anlatımı sizlerle paylaşmak istedim.
Birşeyler çağrıştırmıyor mu?


..................

[ZaKDaRiZa]

Sanıyorum bize hardalı daha çok yedirecekler. Sanırım bu hardal hıç bitmeyecek. rabbım satılıkların aklını başına gerirsin ve bize Türkiyeye gerçek bir lider nasıp eylesin.Yoksa işimiz çok zor. Bu hardal hıç bitmeyecek. tesekkürler reffazumç

[gursoyt]

Paylaşımınız için çok teşekkürler Reffazum.

İngilizlerin yönetim dehasına hayran olmamak elde değil. Bin yılı aşkın, sürekli güçlü bir ülke oluşturmaları, yapacaklarını önceden düşünüp planlamalarına borçludurlar. Hani neredeyse, bizim tam tersimiz. Ülkemizdeki yaygın uygulama, önce yapıp sonra düşünek olduğundan, mucidi olduğumuz mehter yürüyüşünün, hakkını vermekteyiz. Strateji ve politika üretmek, ileriyi görmek ve düşünmeyi gerektirir. Plansız bir adım atmaktansa, düşünerek hiç adım atmamak evladır diye düşünüyorum.

Belki birçoğumuz duymuştur ama yeri gelmişken, bir Stalin anektodu da benden olsun. Söz meclisten dışarı demeyi cân-ı gönülden isterdim. Heyhat! Okuyalım bakalım, tanıdık geliyor mu?

Stalin en şedit cinayetlerini planladığı çalışma odasına yakın dostlarını toplamış sohbet ediyordu.

Votka şişelerinin biri gidip, diğeri geliyordu. Kafalar iyice dumanlanmıştı. Stalin kan çanağına dönmüş gözlerini etrafında dalkavukluk yarışına girmiş adamlarına çevirerek sordu:

- Saçını ihtilalde, halk içinde, devlet yönetiminde, bürokraside ağartmış dostlarım... Söyleyin bakalım halkın yönetime baş eğmesi, kayıtsız şartsız itaat etmesi için yöneticiler ne yapmalı, nasıl davranmalıdır?

Her dumanlı kafadan bir ses çıktı..Kimisi adaletten, haktan söz etti. Kimisi demokrasiden....Kimisi sürgünden, sehpadan, hapisten...Kitlesel cinayetlerin deha çapındaki katili Stalin, beğenmedi adamlarının izahatlarını...Bir kadeh daha votka çekerek şöyle dedi:

- Yönetimi eline geçiren hükümdarın Tanrıdan pek farkı yoktur! Halkın karşınızda başeğip durması için ne yapmanız gerektiğini durun da şu beyinsiz kafalarınıza çivi gibi çakayım...

Hemen hizmetçileri çağırıp emretti.

- Çabuk bana bir tavuk getirin... Aceleyle bir tavuk kapıp getirdi adamları... Stalin, kafaları iyice dumanlanmış adamlarının gözleri önünde başladı canlı canlı tüylerini yolmaya tavuğun,...

Bütün tüyleri yolunup cascavlak kalan tavuğu odanın ortasına salıverdi, lider...

- Şimdi izleyin bakalım nereye gidecek bu şaşkın tavuk...

Zavallı tavuk bu azaptan kaçıp kurtulayım diye aralık kapıdan dışarı canını atayım diyor, soğuktan tir tir titriyor...Masaların altına giriyor, köşeli masa ayakları canını yakıyor...Duvar diplerine koşuyor teleksiz, tüysüz kanatları yara bere içinde kalıyor...Şömineye yaklaşıyor tüysüz derisi kavruluyor... Çaresiz, tüylerini yolan Stalin'in bacakları arasına saklanıp, sığınıyor...O zaman Stalin, cebinden bir avuç yem çıkarıp önüne tane tane atıveriyor yolunmuş tavuğun...Yemlenen tavuk, Stalin nereye yönelse peşinden koşuveriyor..

Ağızları bir karış açık kalan dostlarına bakıp, pos bıyıklarının altından gülerek şöyle diyor Stalin:

- Gördünüz mü, Halk dediğiniz topluluk bu tavuk gibidir.Tüylerini yolup al ve serbest bırak... O zaman yönetmek kolay olur...