BU ÜLKE NERESİ?

[Reffazum]

Ramle ve Tuğrul Bey’in belirttiği gibi yukarıda anlatılan ülke Suudi Arabistan.

Uzun zamandır ülkemizde dinimizi siyasete veya ticarete alet eden birçok kişinin ilham aldığı bir ülke.
Ama o ülkede olmayan, yasak olan veya abesle iştigal sayılan davranış ve düşünceler, bizim ülkemizde bu kişilerin himayesinde. Tarikatlardan, şeyhlerden, cemaatlerden besleniyorlar ve onları el üstünde tutuyorlar.
Yüce dinimizi ticaretlerine, haksız kazançlarına alet ettikleri yetmiyormuş gibi işi kılıfına uydurmayı da çok güzel beceriyorlar.

Bir örnek:

Yurdun bir köşesine göreve giden bir memur ev kiralıyor. Ev sahibi evi gezdirirken bilgi veriyor:

- “ Mutfak muslukları ve tuvalet kaçağa, lavabo ise su saatine bağlı .”
Memur merak ediyor. .

- “ Neden lavabo da kaçağa bağlı değil? “

Cevap:

- “ Orada abdest alıyoruz. Helal su olması lazım”.



...............................

Konu başlığında Tunus anlatılmıştı. Uzun zaman batının önemli bir ülkesinin sömürgesi olarak kalmış ve batılı anlayışı büyük ölçüde benimsemiş bir ülke.
Sonra, _Nesil_ Türkiye’mizin bazı gerçeklerini sıraladı. ( Aslında ülkemizin iyi ya da kötü özelliklerini sıralasak hiçbir ülkenin ulaşamayacağı bir liste oluşur ya; Neyse, sıralamaya gerek yok. Nasıl olsa hepimiz biliyoruz.)

En sonunda da şeriatın uygulandığı bir ülke ile ilgili bazı bilgiler edindik.

Hepsine beraber baktığımızda görülüyor ki her iki ülkede de gıpta ile baktığımız keşke bizde de böyle olsa dediğimiz özellikler var.

Ama emin olun bizim ülkemizde, kimsede olmayan öyle özellikler var ki saymakla bitmez.Bu listeyi menfi ya da müspet olarak yapabilirsiniz. Nereden baktığınıza bağlı.

Bunu anlamak için biraz tarih bilgisine sahip olmak ve haritaya bakmak yeterli olur.
Ülkemiz, ilk çağlardan beri doğudan batıya, batıdan doğuya göçler ve savaşlar sebebi ile bütün kültürlerin birleştiği ve etkileşime uğradığı bir coğrafyadır.

Ülkemizde yetmiş milyon insanın, nerede ise yarısı hala doğudan batıya göç etmektedir.
Bu sebeple etkileşim devam etmektedir.

Değişimi sağlamak ve toplum için en iyisini bulmanın iki yolu vardır:

Diktatörlükle veya devlet zoru ile kural ve davranışları benimsetmek, ya da demokrasi içinde (Halkın kendi iradesi ile oluşturduğu kanun ve kurallarla, kişi hak ve özgürlüklerini öne çıkaran kendi kendini idare etme şekli ) yaşayarak öğrenmek.

Suudi Arabistan, şeriat düzenini diktatörlükle uygulamakta; Tunus ise kanunları ve kuralları polis zoruyla uygulatıp öğretmeye çalışmaktadır. ( Suudi Arabistan’da çarşaf takan birçok Arap kadının, uçak ülke sınırlarını geçince tuvalete gidip çarşafsız döndüğü bir vakadır.)

Hangisi doğrudur derseniz yaşayarak öğrenmeyi daha sağlıklı bulduğumu söyleyebilirim.

Önemli olan, kişilere, çocukluğundan itibaren özgür düşünmeyi, düşündüğünü ifade edebilmeyi, kendi özgürlük sınırlarının nerede bittiğini, beraber yaşamanın kurallarını ruhen ve vicdanen benimsetebilmektir.

Ülkemizde, var olan kanun ve kurallara uyulmaması veya görevlilerin görevini gerektiği gibi yapmaması, temelde bu eksiklikten kaynaklanmaktadır.

Ülkemiz, bütün artı ve eksilerine rağmen Atatürk’ün başlattığı değişim ve kendi kendini idare edebilme sürecini, yaşayarak öğrenmektedir.
Bu süreç, toplum hayatında öyle birkaç yılda tamamlanacak bir süreç değildir.

En büyük eksiğimiz, kalkınmayı ülke sathına eşit yayamamaktır. Bu sebeple, kalkınan bölgelere sürekli göç yaşanmakta, bazı şehirler kısa sürede hizmet götürülemeyecek şekilde büyümekte ve beraberinde de kültür erezyonu yaşanmaktadır.

Emin olun ülkemizde ki gibi nüfus kaymaları dünyanın en kalkınmış ülkelerinde olsa bizim kadar başa çıkamazlar. Ama zaten en önemli fark buradadır. O ülkeler insanlarının oradan oraya göç etmemesi için gerekli tedbirleri önceden alırlar.

Gelelim özeleştirimizi yapmaya:

Sürekli eleştiriyoruz. İdare edilensek idare edenleri, yetkiliysek halkı,öğrenci isek öretmeni,öğretmensek öğrenci veya velileri,yaya isek sürücüleri, sürücü isek yayaları vs....

Ama biz hepsiyiz zaten.
Aslında kendimizi eleştiriyoruz.
Ama maalesef kendimizi eleştirdiğimizin farkında değiliz.
Eğer farkında isek, özlediğimiz değişim ve gelişimin gerçekleşmesinin, bizim yani bireylerin değişiminden ibaret olduğunu biliyoruz ama hiçbir şey yapmıyoruz demektir.

Bu durumda eleştirmeye hakkımız var mı?

...................................

Lazkopat demiş ki:

"Ki bence osmanlinin yaptigi en buyuk yanlis bence hukmettigi halklara dilini ogretmemis olmasidir, yoksa simdi ingilizce, almanca veya fransizca yerine turkce konusuluyor olurdu tum dunyada. "

Osmanlı'nın en büyük yanlışı Türkçe'yi yok saymaktır. Osmanlı ve yöneten tabaka, halkın anladığı dili konuşmamış ki hükmettiği ülkelere de öğretsin.
600 yıl, sadece devletin resmi dili Türkçe olsaydı başka zorlamaya gerek olmadan Türkçe dünyada en çok konuşulan dil olabilirdi.
Ama Osmanlı hükmettiği başka milletlerin dilini serbest bırakırken Türkçe'ye ise sırt çevirmiştir.

Yani birilerine özentimiz veya halktan kopukluğun kökleri epey eskilere dayanıyor maalesef..

Saygılar

Muzaffer Aktaş

..............